தன்னம்பிக்கைக்கு இன்னொரு பெயர்.. விஜயலட்சுமி!

கோயம்புத்தூரில் பிரபல டாக்டர் ஒருவரின்

வாரிசாகப் பிறக்கிறாள் விஜயலட்சுமி. கடைசிப் பெண் என்பதால் குடும்பத்தில் அனைவருக்கும் செல்லப் பெண்ணாகவும் வளர்கிறாள். மிகவும்
ஆசாரமான இந்துக்குடும்பம் அது.

செல்லச் சீமாட்டியாக வளரும் விஜி என்ற விஜயலட்சுமி பள்ளிப்படிப்பை முடித்துவிட்டு, கிண்டி பொறியியல் கல்லூரிக்குள் நுழைகிறார்.

அதே கல்லூரியில் பயிலும் மதுரைக்கார பையன் ஸ்டீபனை, விஜிக்கு பிடிக்கிறது. அதிதீவிர இந்து குடும்பத்து விஜியும், ஆர்த்தடாக்ஸ் கிறிஸ்துவ குடும்பத்தைச் சேர்ந்த ஸ்டீபனும் காதல் வயப்படுகிறார்கள்.

பி.ஈ. முடித்ததும் ஒரு சாஃப்ட்வேர் நிறுவனத்தில் வேலைக்குச் சேர்கிறார் ஸ்டீபன். எம்.டெக். படிப்பதற்காக பெங்களூர் செல்கிறார் விஜி. தொலைபேசி வழியாக காதல் தொடர்கிறது.

விஜியின் மேற்படிப்பு முடிந்ததும், இருவரும் திருமணம் செய்துகொள்ள முடிவெடுக்கிறார்கள். அவரவர் வீடுகளில் தங்கள் ஆசையைத் தெரிவிக்கிறார்கள். இரு தரப்பிலும் சம்மதம் கிடைக்கவில்லை.

''ஆசை ஆசையா நான் வளர்த்த என் மகள் விஜயலட்சுமி செத்துட்டாள்னு நினைச்சுக் கறேன். இனி உனக்கும் இந்த குடும்பத்துக்கும் சம்பந்தமில்லை. என் பேரையோ இந்தக் குடும்பத்தின் பேரையோ இனி நீ எங்கேயும்
சொல்லிக்க கூடாது.. போ..'' என்று கூறி விஜியை அனுப்புகிறார் அவரது அப்பா.

சென்னையில் எளிமையாக பதிவு திருமணம் நடக்கிறது. குடும்ப உறுப்பினர்களில் ஒருவர்கூட வாழ்த்த வரவில்லை. நண்பர்கள் மட்டுமே உடன் இருக்கின்றனர்.

தனியார் நிறுவனம் ஒன்றில் பணிக்குச் சேர்கிறார் விஜி. சொந்தமாக சிறிய அளவில் சாஃப்ட்வேர் தயாரிப்பு நிறுவனம் ஆரம்பிக்க வேண்டும் என்பதுதான் அவர்களது கனவு. அதற்காக இருவரும் பணம் சேர்க்கிறார்கள்.

ஒருசில மாதங்களிலேயே கனவு நனவாகிறது. வங்கிக்கடன் உதவியுடன், சிறிய நிறுவனம் ஒன்றினை ஆரம்பிக்கிறார்கள். வெற்றிகள் வசமாகின்றன. இந்திய அளவில் இருக்கும்
சிறப்பான சாஃப்ட்வேர் நிறுவனங்களில் ஒன்று என்ற நிலையை சட்டென அடைகிறது அவர்கள் நிறுவனம். 17 பணியாளர்களுடன் லாபகரமாக இயங்குகிறது.

ஸ்டீபனின் குடும்பத்தினர் சமாதானமாகிறார்கள்.
''நீங்கள் இருவரும் மதுரைக்கே வந்து விடுங்களேன்..'' என வேண்டுகோள் வைக்கிறார்கள்.  நன்றாக நடந்து கொண்டிருக்கும்
சென்னை கம்பெனியை மூடிவிட்டு, மதுரைக்கு இடம் பெயர்கிறார்கள். அங்கே  சாஃப்ட்வேர் பயிற்சி கொடுக்கும் நிறுவனம் ஆரம்பிக்கிறார்கள். தம்பதியர் இருவரும்தான் பயிற்சியாளர்கள். செம வெற்றி.. நிறுவனத்தின் புகழும் பிரசித்தமும் தென் மாவட்டங்கள் முழுதும் பரவுகின்றன. நிறுவனம் பெரிதாகிறது.

வருவாய் அதிகரிக்கிறது. சொந்த இடம் வாங்குகிறார்கள். பெரிய இடம். அதில் அலுவலகத்துக்கும் வீட்டுக்கும் சேர்த்து ஒரு கட்டடம் கட்டுகிறார்கள். அடுத்தடுத்த கட்டடங்களில் ஸ்டீபனின் சகோதரருக்கும் சகோதரிக்கும் தனித்தனி வீடுகள். மாமியார் இறந்து போனதால், மாமனார் மட்டும் தனியே வசிக்கிறார். அவருக்கும் ஒரு தனி வீடு. அதுதான் எல்லோரும் ஒன்றாகக் கூடி சாப்பிடும் பொது வீடு. அத்தனையும் ஒரே காம்பவுண்ட்டுக்குள் இருக்கின்றன. தங்களுக்கென எந்தப் பணத்தையும் எடுத்துக் கொள்ளாமல் ஸ்டீபனின் அப்பாவிடமே எல்லா வருமானத்தையும் கொடுத்து வருகிறார்கள்.

எல்லோரும் ஒரே குடும்பமாக வசித்து வந்தாலும், விஜயலட்சுமியை முழுமனதோடு தங்கள் வீட்டு மருமகளாக ஏற்றுக் கொள்ளவில்லை அந்தக் குடும்பம். 'எனக்காக அட்ஜஸ்ட் பண்ணிக்கம்மா..' என ஆறுதல் வார்த்தைகள் கூறி மனைவியை அரவணைக்கிறார் ஸ்டீபன்.

குனிந்தால், நிமிர்ந்தால் குற்றம் கண்டுபிடித்து ஏசிக் கொண்டிருக்கும் ஸ்டீபனின் சகோதரியின் குடும்பம் நைஜீரியாவுக்குச் சென்று செட்டில் ஆகிறது. கொஞ்சம் நிம்மதி!

இரண்டரை வருட இடைவெளியில் அடுத்தடுத்து பிறக்கின்றன இரண்டு ஆண்  குழந்தைகள். குழந்தைகளை கவனித்தபடியே அலுவலக
சவால்களையும் எதிர்கொள்கிறார் விஜி. திடுதிப்பென ஒரு நாள்.. மாரடைப்பில் இறந்து போகிறார் ஸ்டீபன்!

விஜியின் உலகம் ஸ்தம்பிக்கிறது. நினைவை இழந்து புத்தி பேதலிக்கிறார். மனநல சிகிச்சைக்கு அனுப்பப் படுகிறார்! குழந்தைகள் இருவரும் சரியான கவனிப்பின்றி, அழுக்கு உடைகளுடன் திரியும் படுமோசமான சூழல் உருவாகிறது! பிள்ளைகள் இருவருக்கும் சாப்பாடு கொடுக்கக்கூட ஆளில்லாமல் துப்புரவுப் பணியாளரின் உணவை வாங்கித்தின்னும் அவலம்!

விஷயம் கேள்விப்பட்டு விஜியைப் பார்ப்பதற்காக வீடு தேடிவந்த அவரது உறவினர்களிடமும் நண்பர்களிடமும், 'அவள் இங்கே இல்லை.. அவங்க அப்பா வீட்டுக்குப் போயிட்டா' என்று கூறி திருப்பி அனுப்பினார்கள் ஸ்டீபனின் வீட்டார். விஜியைத் தேடிவந்த அவரது சகோதரர்களுக்குக் கூட உண்மை நிலையைத் தெரிவிக்கவில்லை.

தெய்வாதீனமாக மூன்றே மாதங்களில் குணமானார் விஜி. அவர் அத்தனை சீக்கிரம் குணமாவார் என யாரும் எதிர்பார்க்கவில்லை. அவரை டிஸ்சார்ஜ் செய்தபோது, வீட்டுக்கு அழைத்துப் போகக்கூட ஒருவரும் ஆஸ்பத்திரிக்கு வரவில்லை!

*****

வீட்டுக்குள் நுழைகிறார் விஜி. கணவர் இல்லாத வீட்டின் வெறுமை, அவரை அறைந்து வரவேற்கிறது. கதறி அழுகிறார். தற்கொலை செய்து கொள்ளும் முடிவெடுக்கிறார் விஜி. ஆனால் அப்போதுதான் மருத்துவமனையில் தான் இருந்தபோது, குழந்தைகளுக்கு நேர்ந்த கொடுமைகளை அறிகிறார். கண்ணீரைத் துடைத்துக் கொண்டு புது மனுஷியாக தலை நிமிர்கிறார் விஜி. இனி தன் வாழ்க்கை பிள்ளைகளுக்காக என்று முடிவெடுக்கிறார். முன்பை விட அதிக உத்வேகத்துடன் அலுவலகப் பணிகளில் ஈடுபடுகிறார்.

அடுத்த மாதமே குழந்தைகளின் பள்ளிக் கட்டணம் செலுத்த வேண்டி வருகிறது. மாமனாரிடம் பணம் கேட்கிறார் விஜி. அத்தனை வருடங்களாக மாதாமாதம் வாங்கிய பணத்தில் ஒரு பைசா கூட பாக்கி இல்லை என்று கைவிரிக்கிறார் அவர். கணவரின் சகோதரரிடம் கேட்கிறார். அவரும் கைவிரிக்கிறார். இன்ஷ்யூரன்ஸ் பாலிஸிகளை கொடுத்தால் அடகு வைத்து பணம் வாங்கித் தருவதாகக் கூறுகிறார். துபாயில் இருக்கும் நாத்தனாருக்கும் போன் செய்து கேட்டு ஏமாறுகிறார். 'கார்ப்பரேஷன் ஸ்கூல்ல
பசங்களைச் சேர்த்துடேன்' என அறிவுரை கொடுக்கிறார் அவர்.

பீரோவில் வைத்திருந்த தன் நகைகளைத் தேடுகிறார் விஜி. ஆனால்.. ஒரு நகைகூட அங்கே இல்லை. அப்போது கூட அந்தக்குடும்பத்தில் யாரையும் தவறாக நினைக்கவில்லை விஜி. வீட்டுச்செலவை, மருத்துவச்செலவை சமாளிக்க நகைகளை விற்றிருக்கலாம் என நினைத்துக் கொள்கிறார்.

கடைசியில்.. கடன் வாங்கி பள்ளிக்கட்டணம் செலுத்துகிறார். குழந்தைகளை கவனிக்கும் நேரம் போக, மற்ற நேரமெல்லாம் அலுவலகப் பணிகளிலேயே மூழ்கிப் போகிறார். இரவு பகலாக பணி. வழக்கம் போல மாத வருவாயை தன் மாமனாரிடமே கொடுத்து வருகிறார். கூட்டுக் குடும்பத்துக்கு தேவையான பொருட்களையும் தன் அலுவலகத்தில் இருந்தே வாங்கிக் கொடுக்கிறார்.

ஒருசமயம்.. மாமனாரின் உடல் நிலை
லேசாக மோசமடைகிறது. படுத்த படுக்கையாகிறார். மகளன்புடன் அவருக்கு பணிவிடைகள் செய்கிறார் விஜி. நிஜமான பாசத்துடன் கண் கலங்குகிறார் மாமனார்.

தம்பி இறந்ததற்குக் கூட வந்து பார்க்காத ஸ்டீபனின் சகோதரி நைஜீரியாவில் இருந்து திரும்பவும் மதுரைக்கே வந்து சேருகிறார். விஜியை மகளாகப் பாவிக்கத் தொடங்கிய தன் அப்பாவை அதட்டி வைக்கிறார். ''எங்க அப்பாவை நானே பார்த்துக்கறேன். இனிமே விஜி இங்கே வர வேண்டாம். அவ வீட்டிலேயே தனியா
 சமைச்சு சாப்பிட்டுக்கட்டும்'' என அதிரடி உத்தரவு போடுகிறார்.

அத்தனை வருடங்களுக்குப் பின்னர், தன் வீட்டில் தனிச்சமையல் செய்ய ஆரம்பிக்கிறார் விஜி.

''அம்மா.. இனிமே நீங்களே சமையல் பண்ணுங்கம்மா. தாத்தா வீட்டுல சாப்பிட வேணாம்..'' என குழந்தைகள் இருவரும்
சொல்லியபோது, அதற்குப் பின்னால் இருக்கும் காரணமும் புரியவருகிறது விஜிக்கு. அப்போதும் தன் கணவர் குடும்பத்தினரை விட்டுக்கொடுக்க மனமில்லை அவருக்கு. சமையல் மட்டும்தான் தனியாக நடக்கிறது, தன் வருமானத்தை வழக்கம்போல மாமனாரிடம்தான் கொடுத்து வருகிறார்.

பகல் முழுவதும் அலுவலகப் பணிகள். நிறுவனத்தின் புகழும் பெருமையும் நாளுக்கு நாள் உயர்ந்து கொண்டே போகிறது. மைக்ரோசாஃப்ட் நிறுவனத்தில் இருந்து உலக அளவில் டாப் 50 விருது கிடைக்கிறது. தமிழக அரசின் சிறந்த பெண் தொழிலதிபர் விருது கிடைக்கிறது. Women of the year, Successful Industrialist of the year என விஜயலட்சுமியைத் தேடி வருகின்றன விருதுகளும் பாராட்டுகளும்.

பிள்ளைகளுக்குப் பாடம் சொல்லிக்கொடுத்தது போக மீதம் கிடைக்கும் நேரத்தில் என்ன செய்வதென யோசித்து, தானும் பாடம் படிக்க ஆரம்பிக்கிறார். வருடத்துக்கு ஒரு படிப்பு என அடுத்தடுத்து அவர் படித்து முடித்தவை.. மூன்று பி.எச்.டி.க்கள், ஒரு போஸ்ட் டாக்டரேட் (பி.எச்.டி.க்குப் பிறகு படிப்பது), பதினான்கு மாஸ்டர் டிகிரிகள்!

பொறியியல், மேனேஜ்மெண்ட், எஜுகேஷன்.. மூன்று துறைகளிலும் படித்துக் குவிக்கிறார். 

SEED என்ற அறக்கட்டளையை ஆரம்பித்து பொது நல சேவையிலும் களம் இறங்குகிறார். மதுரையில் ஆயிரக்கணக்கான இளைஞர்களுக்கு வேலை வாங்கிக் கொடுத்திருக்கிறார். இந்தச்
சேவைகளுக்காகவும் பல விருதுகள் தேடி வருகின்றன. கணவர் இருக்கும் வரை மதம் மாறும்படிச் சொல்லவே இல்லை. ஆனால், அவர் இறந்தபின்னர் அதைச் செய்கிறார் விஜி. கிறிஸ்துவ மத பிரசங்கங்கள், பாடல்கள்.. என தேவ ஊழியத்திலும் ஈடுபடுகிறார்.

ஊரும் உலகமும் விஜயலட்சுமியின் தன்னம்பிக்கையை, தன்னார்வத்தை, வியாபார வெற்றிகளை பாராட்டிக் கொண்டே இருக்க.. வீட்டுக்குள் அவருக்கு நாத்தனாரின் பொறாமைப்பார்வைகளும் துன்புறுத்தல்களும்தான் 'விருது'களாகக் கிடைக்கின்றன.

'கல்லானாலும் கணவர் குடும்பம்' என்ற வைராக்கியத்துடன் அதே காம்பவுண்டுக்குள் வாழ்ந்து, தன் பிள்ளைகள் இருவரையும் வளர்த்து ஆளாக்குகிறார் விஜயலட்சுமி.

ஆரம்பத்தில் ஸ்டீபனும் அதன்பின்னர் விஜியுமாக அதுவரை வீட்டில் கொடுத்துவந்த பணத்தைக் கொண்டு பல முதலீடுகள் செய்து வைத்திருப்பதும், அவையெல்லாம் தங்கள் பெயரில் இல்லை என்பதும் அப்போதுதான் தெரியவருகிறது விஜிக்கு. அதன் பின்னரே.. மாமனாரிடம் தன் வருவாயைக் கொடுப்பதை நிறுத்துகிறார். தனியாக சில
சொத்துகள் வாங்குகிறார்.

புதிய இடத்தில்.. புதிதாக அலுவலகம் கட்டிக் கொண்டு.. அதே கட்டடத்தில் வீட்டையும் கட்டிக் கொண்டு.. குடி பெயர்கிறார்.

16 தொழிற்சாலைகளுக்கும், 21 தன்னார்வ அமைப்புகளுக்கும், 25 பொறியியல் கல்லூரிகளுக்கும் ஆலோசகராக இருக்கிறார். ஆறு சர்வதேச கல்வி நிறுவனங்கள் மற்றும் 24 இந்திய நிறுவனங்களில் கமிட்டி மெம்பராக இருக்கிறார். 41 கல்வி நிறுவனங்களின் அகாடமிக்
கவுன்சில் மெம்பராக இருக்கிறார். அரசு தரப்பு டாஸ்க் ஃபோர்ஸ் கமிட்டியிலும் உறுப்பினராக இருக்கிறார். 109 சர்வதேச கான்ஃபரன்ஸ்களில் கலந்திருக்கிறார். 69 பிரத்தியேக சாஃப்ட்வேர்களை உருவாக்கி பதிவு செய்து, உலக அரங்கில்
'சிங்கப்பெண்'ணாக வலம் வருகிறார்.

மூத்த மகன் ஆஸ்திரேலியாவில் மருத்துவ உயர் படிப்பு படித்துக் கொண்டிருக்கிறார். இளைய மகனை ஒரு விபத்தில் பறி கொடுத்து விட்டு, மறுபடியும் தனி மனுஷியாக உழைத்துக் கொண்டிருக்கும் விஜய
லட்சுமிக்கு இப்போது வயது.. 54.
*****

'இப்போதும் கூட தனி மனுஷியாக ஓடிக்கொண்டே இருப்பதில் உங்களுக்கு வருத்தமாக இல்லையா?' என்றதும், புன்னகைத்தார் விஜயலட்சுமி. 

''நான் தனி மனுஷி இல்லை. என் கணவரின் நற்குணங்கள் அனைத்தையும் கொண்ட அன்பு மகன் நிகில் இருக்கிறான். மற்றவர்களுக்கு உதவுவதிலும் கடவுளைத் துதிப்பதிலும் ஆர்வம் மிக்கவன். என்னை உயிருக்கு உயிராக நேசிப்பவன். கடவுள் தந்த விலைமதிப்பில்லா பரிசு என் மகன். அவனுக்குத் துணை நிற்கும் கிருபையையும் கடவுள் எனக்குக் கொடுத்திருக்கிறார். தவிர, வேலை கிடைக் காத பல இளைஞர்கள் என்னை வழிகாட்டும் தாயாக நினைத்து ஓடிவருகிறார்கள். அவர்களும் என் பிள்ளைகள்தான். அவர்களுக்காகவும் நான் இருக்கிறேன்..'' என்றவர் தொடர்ந்தார்.

''ஸ்டீபன் இறந்ததும் என்னைக் கூப்பிட்டார் எங்க அப்பா. கோயம்புத்தூருக்கு போனேன். கூகுள்ள விஜயலட்சுமி ஸ்டீபன்னு தேடினா.. உன் சாதனைகள்தான் அடுக்கடுக்கா வருது. ரொம்ப பெருமையா இருக்குன்னு பாராட்டினார் அப்பா. என்னுடனேயே இருந்துடுன்னு கட்டாயப்படுத்தினார். அழுதுகூட பார்த்தார்.  முடியாதுன்னு தீர்மானமா சொல்லிட்டு மதுரைக்கு வந்துட்டேன். ஸ்டீபன் உயிரோட இருக்கும்போது அவரைக் கூப்பிட்டு ஒரு வார்த்தை பேசலையே.. அவர் இறந்தபின்னாடி நான் மட்டும் திரும்பப் போய் ஒட்டிக்கிறது ஸ்டீபனுக்கு செய்யும் துரோகம்தானே..'' என்றார்.

'அத்தனை அவமானங்களையும் தாங்கிக் கொண்டு ஏன் இத்தனை வருடங்களாக உங்கள் கணவர் குடும்பத்துடனேயே சேர்ந்து இருந்தீர்கள்? கணவர் இறந்த பிறகே தனியாக வந்திருக்கலாமே?' என்றதற்கும் புன்னகையைத்தான் பதிலாகக் கொடுத்தார் விஜயலட்சுமி.

''ஸ்டீபன் இறந்துட்டதா நான் நினைக்கலை. எத்தனையோ ஆண்கள் வெளிநாடுகளில் வேலை பார்க்குறாங்க. குடும்பமெல்லாம் இங்கே தமிழ் நாட்டுலதான் இருக்கு. நாலஞ்சு வருஷத்துக்கு ஒருதடவை லீவ் எடுத்துக்கிட்டு வந்து குடும்பத்தைப் பார்க்குறாங்க. அப்படித்தான்.. ஸ்டீபனும் வேற ஒரு நாட்டுல வேலை பார்க்கிறார்னு நான்
நினைச்சுக்கறேன். அவருக்கு லீவ் கிடைக்காது. நான்தான் ஒருநாள் இந்த உலகத்தை விட்டு கிளம்பிப் போய், அவரைப் பார்க்கணும்..'' - கண்ணீரைத் தடுக்க கடும் பிரயத்தனப்பட்டாலும் புன்னகையுடன் தான் கூறினார் விஜயலட்சுமி. தன்னம்பிக்கை என்ற
சொல்லின் அனுபவ அர்த்தம் விஜயலட்சுமி!

அக்டோபர், 2019.